maio 31, 2007

Municipais en Cervantes


Cervantes - Lugo Resultados do 8 de maio de 2007

Total votantes ----- 1351 --- 58,84%
Abstención --------- 945 --- 41,16%
Votos nulos --------- 11 ---- 0,81%
Votos en blanco ----- 11 ---- 0,81%

Concelleiros a elixir: 9
Candidaturas ---- Votos -- Concelleiros

PSdeG-PSOE ---- 858 (64,03%) -- 6
PP --------------- 317 (23,66%) -- 2
BNG ------------- 154 (11,49%) -- 1

maio 18, 2007

Aprendendo catalán en Galiza


O meu amigo Eduard fixo moito por dar a coñecer a cuestión galega aquí en Catalunya e agora está a facer moito por dar a coñecer a cuestión catalá en Galiza. Para quen poida pensar que os galegos non están interesados en Catalunya velaí eses 20 alumnos que cada venres, despois de ir ben cansos das clases da semana, esperan por esas dúas horas que lles han permitir, co tempo andado, achegarse á lingua de Salvador Espriu e Miquel Martí i Pol, por citar a dous dos máis sobranceiros poetas da litaratura catalana. Eu acordo que foi aló polo 1980 cando, recén chegado a este país, empecei a aprender catalán nun Instituto dos Nou Barris de Barcelona. De especial lembranza a profesora de 3eiro de BUP que nos poñía poesias de Ausias March na voz do grande Raimón:

Veles e vents han mos desigs complir,
fahent camins duptosos per la mar.
Mestre i ponent contra d'ells veig armar;
xaloch, levant los deuen subvenir
ab lurs amichs lo grech e lo migjorn,
fent humils prechs al vent tremuntanal
qu·en son bufar los sia parcial
e que tots cinch complesquen mon retorn


maio 14, 2007

A roupa aínda está lenta

Velaí a outra acepción, a menos coñecida no galego, para a palabra lenta (o) en galego. "A roupa aínda está lenta"; é dicir que non secou aínda. Está humida a roupa, xa que logo deixarémola un anaco máis ao sol para que seque. Dinme que hai poucos días xente galega que vive fóra do país chegou a algún punto xeográfico da parte oriental de Lugo, e aló escoitaron a unha muller maior que dicía da roupa pendurada que estaba lenta. Non a comprendían. ¿Como pode estar unha cousa quieta lenta? Nin lenta, nin rápida. A explicación é evidente: o léxico galego dos maiores é moito máis rico e ao mesmo tempo raro para os galegos máis novos. O termómetro avisa de que algunhas cousas non van ben. Eu que ando na teima de resgatar as palabras da morte boto a andar na rede esta lenta(o) coa arela de que ao lentor da rede recupere folgos e forzas nas voces dos falantes que isto len. Lembrade que lentor tanto se pode empregar para falarmos de humidade ("o lentor da terra") como de calorciño ("o lentor da cociña").

maio 09, 2007

Xostrear (xostra) ou xostregar (xóstrega)

  1. "Collín unha xesta e metinlle unhas xostregadas", a frase escoiteilla, como non, a alguén de Ancares.
  2. No TILGA xostrear aparece só na obra de Don Ramón Otero Pedraio, O señorito da Reboraina.
  3. No Franco Grande, a xostra ou xóstrega é unha vara delgada. Velaí xostrear ou xostregar, que é a acción de pegar ou dar golpeas coa xostra ou xóstrega.

Parece estar ben recollida a palabriña. Así que non deberiamos desacougar. Cómpre engadir que non se debería confundir con xostro, que é o que se di de alguén que pasivo -o que agora dicimos como que non se inmuta-.

maio 04, 2007

"Nós tamén queremos ser multimillonarios"


(Imaxe: non é Marbella, non é Peñíscola, non é Salou, non é Lloret de Mar, ... si, si, trátase de Sanxenxo, tamén se pode empregar o termo "Sanjenjo" de Don Mariano que seica pasa o verán por aló)
A reflexión que nos achega Manuel Rivas neste artigo sobre a depredación urbana en Galiza déixanos en parte estarrecidos, ao comprovarmos cantos hai que queren vender o país a calquera prezo, e en parte esperanzados ao ver que moitos, e dende hai tempo, defenderon e defenden o lema de Galiza non se vende. Para uns o país -e o mundo enteiro- é un instrumento ao servizo dos seus intereses e para outros é algo que cómpre respectar por enriba do interese particular e privado. Até o de agora os que queren ser multimillonarios, e que xa seguro son millonarios, facían e desfacían ao seu xeito e enchendo os petos, pero este goberno estalles a botar un pulso. A cousa está que arde pero neste caso non teñen algo semellante ao monte que queimar, así que xa veremos por onde saen.

maio 01, 2007

Parques temáticos, ou como baleirar a identidade ao servizo do mercado

Calquera que teña ido a un destes parques temáticos que nacen e se reproducen coma cogumelos polo conxunto de Europa, nun inquedante arremedo do american way of life, terá percibido como neles se empregan determinadas identidades e elementos culturais como produtos de lecer -enterteiment- ao servizo do mercado. Estes días visitamos por primeira vez PortAventura, unha resistencia que durou preto de 14 anos tendo en conta que foi aló polo 1993 cando se inagurou este parque. Na distribución por temas do parque atopamos escenarios adicados, entre outros, á: Polinesia, México ou China. Supoño que poucos son os Polineses, Mexicanos e Chineses que visitan o parque aínda que algún debe haber. Digo eu se se preguntaran: ¿que ten isto que ver co meu país? Sobre todo porque entendemos e supomos que nada de nada. Curioso funcionamento da industria do lecer que precisa de elementos culturais e identitarios para despois baleiralos e poñelos á venda. Os elementos culturais, as identidades, funcionan para esta industria como os adobíos con que vender o produto. Tanto ten de que adobío se trata, abonda que teña unha boa dose de exotismo ou que teña sido elemento de guión cinematográfico (Far West, for instance). Ao cabo quen se diverte do que precisa é de que lle vendan o produto envurullado con musiquiña e outras cousas graciosas e excitantes nun exercicio de absoluta superficialidade. Un elemento necesario e central, o da superficialidade, no mundo do consumo. Unha visita a un parque temático é oportunidade para vermos e reflexionar sobre o mundo proposto polas world wide enterteiment enterprises: divírtanse e consuman que todos seremos felices.